The Spot

WebGL (online) experience, Krupa Gallery, 2021

curator: Antoni Burzyński

thespot.piotrkopik.com

Smell is one of the most primal senses – it recognises the chemical composition of the environment, of what objects in our vicinity physically consist of. Having been pushed to the background by visual culture, it is still associated with the most intimate experiences. It evokes strong and direct associations, although they are often a bit blurred – our language used to describe olfactory sensations is much poorer than that of the visible things.

The Spot is a small, cosy place in which this intimate experience comes to the fore. It is a closed fragment of space, accessible by the internet, which could be called the home of virtual fragrances – an interior that exudes the atmosphere of peace and ritual.

The Spot is called an online experience because it is a digital work that could be potentially used through several digital media. It is available on a website that can be accessed through the browser of a computer or mobile phone; in the future, it will be possible to see it in VR goggles. However, these seemingly diverse media do not affect the meaning of this work.

Experiencing The Spot via the internet problematises the conventionality and illustrativeness of virtual spaces, which are often even called worlds. In this sense, The Spot is an illustration presenting that which is unattainable by means of something that is at hand. It triggers something akin to a reaction to a smell, although it does not use this sense in any way. It is an animation projected onto an object, which makes us believe that it is about olfactory experiences.

Despite the promises, immersion in virtual experiences has not yet surpassed the conventional theatre contract, which requires the viewer to pretend to be convinced by the illusion on stage.

Smell is not a means of interaction in virtual reality yet (notwithstanding the difficulty of conveying it to the user). All we can do is change the position of objects in a simulated space.

The default nose does not react to smell, but to the position of the object, which in this case is the drawing of the incense. If it was replaced with an image of a burning branch, with the character’s hands moving to and away from it, we would have the impression of reacting to “heat.” The Spot illustrates and reveals this problem.

However, does it bother us when contemplating this place? Does it break the impression of being concentrated on one sense, on a mysterious combination of body and peace? Perhaps not. It depends solely on our decision and the extent to which we are prepared to accept the convention.

Zapach jest jednym z najbardziej pierwotnych zmysłów – służy rozpoznawaniu chemicznego składu otoczenia. Tego, z czego fizycznie składają się przedmioty w naszym pobliżu. Zepchnięty przez kulturę wizualną na dalszy plan, cały czas wiąże się z najbardziej intymnym doświadczeniem. Przywołuje silne i bezpośrednie skojarzenia, chociaż często są one nieco zamglone – nasz język ich opisywania jest o wiele uboższy niż ten dotyczący rzeczy widzialnych.

The Spot to małe, przytulne miejsce, w którym to intymne doświadczenie znajduje się na pierwszym planie. To zamknięty fragment przestrzeni, dostępny za pośrednictwem sieci, który można by nazwać domem wirtualnego zapachu. Wnętrze, które tchnie spokojem i atmosferą rytuału.

Nazywamy The Spot doświadczeniem online, ponieważ jest to praca cyfrowa, z której potencjalnie można skorzystać za pośrednictwem kilku mediów cyfrowych. Jest dostępna poprzez stronę internetową w przeglądarce komputera lub telefonu komórkowego; w przyszłości będzie można ją oglądać w goglach wirtualnej rzeczywistości. Jednak te pozornie bardzo różnorodne media nie mają wpływu na znaczenie tej pracy.

Sieciowe doświadczenie The Spot problematyzuje kwestię umowności i ilustracyjności wirtualnych przestrzeni, nazywanych często wręcz światami. The Spot jest w tym sensie właśnie ilustracją. Pokazuje to, co nieosiągalne przez coś, co jest osiągalne. Pokazuje coś, co przypomina reakcję na zapach, mimo, że w żaden sposób z tego zmysłu nie korzysta. To nałożona na obiekt animacja daje nam przekonanie, że chodzi właśnie o zmysł zapachu. Immersja w doświadczeniach wirtualnych nie przekroczyła jeszcze, pomimo tego wiele obiecującego słowa, granicy klasycznej umowy teatralnej, która wymaga ze strony widza deklaracji, że przekonuje go iluzja, którą widzi.

Do dziś zapach nie może być środkiem interakcji w wirtualnej rzeczywistości (inną kwestią są próby dostarczenia go użytkownikowi), możemy tylko zmieniać położenie przedmiotów w symulowanej przestrzeni. Umowne nosy nie reagują więc na zapach, tylko na położenie obiektu, który jest rysunkiem kadzidła. Gdyby w jego miejscu znajdował się obraz płonącej gałęzi, a dłonie postaci przysuwały lub odsuwały od niej, mielibyśmy wrażenie, że reagują na „ciepło”. The Spot jednocześnie ilustruje i odsłania ten problem. <br
Jednakże czy przeszkadza nam to w kontemplacji tego miejsca? Czy psuje wrażenie skupienia na jednym zmyśle, tajemniczej cielesności i spokoju? Być może nie. To zależy włącznie od stopnia naszej decyzji i zgody na konwencję.